Elk jaar ga ik in het late voorjaar een week of iets meer ergens fietsen. De laatste jaren in Engeland, Schotland, Ierland, Duitsland, Frankrijk en regelmatig in Polen. Polen is grotendeels vlak en er zijn uitstekende fietsroutes. Weer een keer naar Polen, ook om te oefenen met Pools, een van de moeilijkste talen ter wereld, een rare hobby van me.
Op 23 mei vertrok ik naar het verre beginpunt van mijn laatste fietstocht: Wisła een klein plaatsje vlakbij het drielandenpunten Tsjechië, Slowakije, Polen iets voorbij het begin van de rivier met dezelfde naam, de langste rivier van Polen waar de belangrijke steden Kraków, Warszawa, Toruń en Gdańsk aan liggen. Het was wel twee dagen reizen met een overnachting in Zielona Góra, niet ver van Duitsland. De reis liep niet zonder problemen, zie hier voor meer informatie.
In Wisła ben je nog in de bergen, het is een wintersportplaatsje in de Beskiden, een deel van de Karpaten. Hiervandaan fiets ik rustig stroomafwaarts en laat de bergen achter mij. Langs de rustige groene (en natte) fietspaden is het een lenteconcert, niet alleen van merels, zanglijsters en zwartkoppen, maar ook prachtige luid zingende nachtegalen. Al snel buigt de route meer naar het Oosten en na een overnachting in een deprimerend kuuroord, waar veel leeftijdsgenoten minder gezond lijken dan ik, rijd ik vlak langs de gebouwtjes van Auschwitz waar miljoenen Joden zijn vermoord. Ik rijd maar snel door.
Ik geniet van de ruimte. Over gerieflijke fietspaden gaat het honderden kilometers vlak langs de Wisła. Overal zingen de vogels, in de lucht de ononderbroken zang van de leeuweriken, aan het water niet alleen rietzangers maar ook regelmatig een grote karekiet. Hier zijn ze gewoon zonder dat er een leger vogelaars en vogelfotografen de rust verstoort.
Na een paar dagen fietsen kom ik door Kraków, een prachtige stad, helaas nogal gedomineerd door stedentrips met goedkope vluchten. Ik fiets maar snel door naar het Oosten. De rivier wordt langzaam breder. Tussen de dijken ligt veel land dat af en toe overstroomt. In de rivier liggen hier en daar zandbanken. Overal de bekende rietvogels, maar ook hier weer heel veel grauwe klauwieren en af en toe een gele kwikstaart. Prachtig zijn de zwarte ooievaars die op een strandje langs de rivier staan.
Een klein stukje fiets ik nog langs een grote zijrivier van de Wisła, de Dunajec. Mooie gierpontjes zorgen voor verbinding met de overkant. Erg veel fietsers zie ik niet op deze mooie fietsroute. Op zondag waren er wel drie per uur. Door de week zie je alleen een plaatselijke boer op een roestige fiets met een zak aardappelen achterop.
Het is een vrij contactarme vakantie. In de hotels en agroturystyka’s waar ik vaak de enige gast ben en hele appartementen tot mijn beschikking heb, zijn er weinig gespreksmogelijkheden. Toch praat ik regelmatig met de gastheer of gastvrouw en soms ook in winkels. Mijn Pools is nu zo goed dat ik ook versta wat ze terugzeggen. In mijn hotelkamer kijk ik vooral naar TVP2, het net met continue soaps in het Pools. Met ondersteuning van Poolse ondertiteling begrijp ik veel.
Ook op deze tocht kan ik genieten van de uitbundige Roomse cultuur met zijn honderden beelden aan de kant van de weg, protserige kerken en kerkhoven die op een stilstaand bloemencorso lijken.
In Szczucin eindigt de mooi aangegeven fietsroute. Ik heb geen zin om daarna op eigen gelegenheid de rivier te blijven volgen. Daarom rijd ik niet verder dan Sandomierz, waar ik de Green Velo route, de langste fietsroute van Polen, waarvan ik de meeste stukken al gefietst heb de vorige jaren, in Westelijke richting nam. Sandomierz is een prachtige stad, ook wel eens leuk na al die boerendorpen met alleen kerken en tractoren.
Hier kom ik in een heel ander landschap dan de groene weiden langs de Wisła. Je bent hier in de provincie Święty Krzyż, letterlijk ‘Heilig Kruis’, dat voornamelijk uit vrij lage oude bergen bestaat: het hoogste punt is 612 meter. Hier moet ik wel meer klimmen en dalen, maar het is goed te doen. De tocht gaat door glooiende velden en door dichte bossen, een mooie afwisseling na al die rivierlandschappen.
Bijna aan het eind van mijn tocht kom ik nog door Kielce, de hoofdstad van de provincie. Het is best een aardige stad inclusief Rynek (marktplein), mooie kerken en standbeelden. Na Kielce begint het landschap Belgische trekjes te krijgen, rommelig met te grote huizen volgebouwde straten, lelijk en gezellig. Vanaf mijn laatste overnachtingsplaats niet ver daar vandaan, fiets ik ‘s morgens vroeg naar het station van de plaats Końskie, het eindpunt van de 2000 km lange Green Veloroute en het beginpunt van mijn terugreis.
Over de terugreis doe ik weer twee hele dagen. Ondanks allerlei problemen met uitgevallen treinen ben ik precies op tijd op zaterdag weer in Leiden. Op zondag is het Pinksteren.
______
Meer foto’s op mijn fotosite, inloggen met id=gast pw=opbezoek
Meer over fietsen in Polen op deze pagina
Een noot over de Oekraïne
Tijdens mijn fietstocht woedde de schandelijke oorlog van Rusland tegen de Oekraïne in alle hevigheid. Er waren mensen die vroegen of het niet te gevaarlijk was naar Polen te gaan in deze tijd. Ik dacht van niet. De kans dat de vijandelijkheden zich tot Polen zouden uitbreiden leek miniem en als dat zou gebeuren, zou heel Europa en niet alleen Polen onveilig zijn. In Polen merkte ik iets meer van het conflict dan in Nederland: in hotels en agroturystyka's zag je vrij veel mensen uit de Oekraïne, vaak met luxe auto's en mooie spullen zoals de modernste kinderwagentjes, maar ze zullen wel niet op vakantie geweest zijn. Aangrijpend waren de Oekraïense kinderen die in het hotel Zabawa uit volle borst met een youtube-filmpje Oekraïense volksliederen meezongen, plechtig met een hand op het hart, vals maar met volle overtuiging. Ook zaten de treinen richting het Westen vol met Oekraïners, sommige dronken in de restauratiewagen. Geen vrolijk gezelschap.
______
Mooi en compact verslag met prachtige foto’s