Onduidelijke vlekken en lijnen
Wie, zoals ik regelmatig de telelens gebruikt om vogels of insecten op afstand te fotograferen, moet vaak tot zijn spijt pas thuis ontdekken dat er veel meer op de foto is komen te staan dan de bedoeling was. Het mooie vogeltje of de libel staat er dan wel mooi op, maar de achtergrond bestaat uit onduidelijke vlekken en lijnen, meestal niet scherp als gevolg van de kleine scherptediepte van de opname. De vorm van die vlekken en lijnen heeft meestal geen enkele relatie met het onderwerp. Ook komt het voor dat de kleuren van de achtergrond niet goed passen bij het onderwerp. Hieronder laat ik vier foto’s van libellen zien, genomen met een 150-600 mm telelens. Het hadden allemaal goede foto’s kunnen zijn, maar zijn het niet.
Het patroon achter de oeverlibel in de eerste foto is onduidelijk en heeft geen relatie met de libel. Je vermoedt dat het wel bladeren zullen zijn van een boom of een heg, maar echt zie je het niet. Hetzelfde probleem met de tweede foto, waar onduidelijk een brede rietstengel te zien is, maar van de rest begrijp je helemaal niets. Bij de derde foto lijkt het al iets beter omdat er iets van een eenvoudige geometrie ontstaat, maar mooi is het nog niet. De achtergrond van de vierde foto is een complexe rotzooi en leidt af van het onderwerp. Voor alle foto’s geldt: je weet niet wat je ziet.
Een mooie achtergrond
In veel gevallen is de beste oplossing als je een effen achtergrond kiest, bijvoorbeeld de kleur van bomen, water of lucht ver weg. In foto’s 5, 6 en 7, ook van libellen, heb ik dat geprobeerd. In foto’s 5 en 6 wordt gebruik gemaakt van de complementaire kleuren rood en groen, terwijl de donkere achtergrond in foto 7 het staalblauw van de keizerlibel goed laat uitkomen. In foto 8 is er geen sprake van een verre achtergrond maar je ziet de plant waar de libelle op is gaan zitten en ook een exemplaar iets verder weg, dus iets vager. Deze foto is complexer en drukker dan de andere foto’s maar niet zo onduidelijk als de foto’s hierboven.
