Category: Politiek

1. Ooit gebruikte ik in mijn vroegere academische onderzoek een simpel modelletje (ontleend aan de toenmalige bedrijfskundige De Leeuw) dat het besturen van een organisatie (of een land) vrijwel gelijk stelt aan het besturen van een auto of een andere ingewikkelde machine. Wil je dit goed doen, dan moet je weten waar je heen wilt (of wat je met een machine wilt maken), je moet over voldoende mogelijkheden voor ingrepen beschikken en je moet een betrouwbaar model hebben van het gedrag van je auto of machine, hoe het op verschillende ingrepen reageert. Tijdens het sturen moet je op tijd informatie hebben over hoe het ding echt reageert en dan kan je bijsturen.
2. Bij de Corona-situatie is aan geen enkele voorwaarde voldaan. Ten eerste zou je moeten weten hoe de besmettingen werkelijk plaatsvinden onder welke omstandigheden en waar door welke mensen, etc. (het model). Natuurlijk is er wel contactonderzoek en weten we meer dan een jaar geleden maar het beeld is nog zeer onvolledig. Ook moet je een goed beeld hebben van de invloed van vaccinatie van verschillende bevolkingsgroepen en het tempo daarvan.
3. Er is een scala van maatregelen die ingezet kunnen worden. Van het sluiten van cafés, winkels en musea tot het stimuleren van thuiswerken en – nog niet ingezet in Nederland – het verbieden van wandelingetjes. De maatregel, die tenslotte de andere maatregelen overbodig moet maken, is vaccinatie.
4. De meeste maatregelen worden al een tijd ingezet en leiden tot onvoldoende resultaten. Er wordt bijgestuurd. De winkels waar toch al niet meer dan tien gemondkapte burgers naar binnen mochten, worden gesloten. Scholen gaan nog verder dicht etc.
5. Als een maatregel niet werkt, zijn er twee mogelijke oorzaken. Óf het is een slechte maatregel, óf het is een goede maatregel die nog niet voldoende wordt ingezet. Er wordt nu vooral gekozen voor de tweede mogelijkheid: het nog rigoureuzer inzetten van dezelfde maatregelenbundel. Dat is politiek begrijpelijk, want zoveel mogelijkheden zijn er niet. Dus avondklok, nog meer winkels dicht. Het is wel triest dat op die manier alleen Amazon nog winst maakt en voor heel veel kleinere winkels binnenkort een faillissement dreigt. Maar niemand lijkt een flauw idee te hebben van de echte besmettingskansen in kleine winkels die zich wel keurig aan de regels hebben gehouden. Het ziet ernaar uit dat het virus zich ook bij maximale inzet van alle nu beschikbare maatregelen nog verder zal verspreiden. Het is politiek niet aantrekkelijk om dit toe te geven.
6. Het is niet ondenkbaar dat sommige maatregelen averechts zullen werken, zeker als ze er toe zullen leiden dat steeds meer mensen binnen zitten. Er zijn veel aanwijzingen dat de meeste besmettingen eerder binnen plaatsvinden dan in het park. Ook lijken musea en concerten van klassieke muziek (met een uitgedunde zaal) geen zwaartepunten. Toch staan museumbezoek en concerten weer op de zwarte lijst.
7. Zou je echt invloed willen hebben op het verloop van de pandemie, dan moet je weten wat er zoal thuis bij de mensen gebeurt en je zou hun gedrag tot in detail moeten kunnen beïnvloeden. Dat kan in Nederland niet. In China kan het iets beter en in landen als Spanje en Frankrijk gaat men als iets verder dan in Nederland, zonder veel succes overigens.
8. In het naïeve De Leeuw-model van besturing staat dat de bestuurder een doel moet hebben. Pas dan kan die bijsturen. Maar dat is hier wel erg lastig. Ook al zou je een perfect model hebben van hoe Corona zich verspreidt en over een effectieve maatregelenbundel beschikken, dan nog is het nog niet duidelijk, wat er gedaan zou moeten worden. Het huidige beleid gaat van een slordige stapel deels tegenstrijdige doelstellingen uit. Zou je het wel helder formuleren, dan heb je de keus uit tenminste de volgende mogelijkheden:
   • Bezettingsgraad IC-plaatsen door Coronapatiënten
     Ervoor zorgen dat de bezetting van de ziekenhuizen, met name de IC-afdelingen, niet uit de hand loopt op een manier dat er een keuze gemaakt moet worden tussen wie wel en wie niet opnemen en dat de reguliere gezondheidszorg sterk in het gedrang komt. Dit leek de oorspronkelijke doelstelling: flattening the curve.
   • Het aantal Coronadoden per week
     Het aantal slachtoffers naar het minimum terugbrengen. Dit lijkt op de eerste mogelijkheid, maar is het niet.
   • Aantal verloren levensjaren per week
     Nog niet duidelijk in discussie, maar zeker een mogelijkheid: het aantal door Coronadoden verloren levensjaren tot het minimum terugbrengen. Een dode van 85 jaar (5 of 10 jaar verloren) telt dan een stuk minder dan een dode van 30 (60 tot 65 jaar verloren).
   • Aantal besmettingen per week Ervoor zorgen dat de overdracht minimaal is. Dit heeft vooral gevolgen voor de vaccinatiestrategie: relatief jonge mensen met veel contacten in het werk en privé zouden vóór de bejaarden aan de beurt moeten komen. Doelgroepen zijn bijvoorbeeld: leraren, winkelpersoneel, postbezorgers.
9. Het is duidelijk dat de politiek niet in staat is om duidelijk voor één van deze doelstellingen te kiezen. Het huidige beleid is een onduidelijk mengsel. Dat kan ook nauwelijks anders. Welke doelstelling domineert, is de uitkomst van een belangenstrijd op de achtergrond.
10. Het is nog even wachten totdat iedereen (die dan nog leeft) antistoffen heeft ontwikkeld, gedeeltelijk door de ziekte gewoon te krijgen en gedeeltelijk door vaccinatie. En dan weten we nog steeds niet heel goed welke maatregelen gewerkt hebben.

 

P.S. Ter verduidelijking: al heb ik veel vragen over het beleid van onze overheid en dat van de WHO, ik kan geen enkele sympathie opbrengen voor domme en gevaarlijke pandemie-ontkenners, aanhangers van vreemde samenzweringstheorieën of tegenstanders van vaccinatie.

Dear Boris,

I could hardly sleep last night. Many scenarios played in my head: Corbyn the new PM, a hung parliament, endless parliamentary sessions, battles about prorogation. What a relief this morning: you had secured and you had strengthened your position as the democratically chosen PM.

It was certainly not easy to get there. No other British politician had to spread so many flagrant lies as you did, but they were absolutely necessary to secure this spectacular victory, to finally “GET BREXIT DONE”.

Your political enemy, Mr Corbyn, turned out to be your best friend, after all. His complete lack of popularity was a gift from heaven. Not only is his physical appearance a guarantee for instantaneous distrust, his completely outdated Marxist class struggle theories and his entirely unclear Brexit position were enough to undermine Labour’s political credibility. Congratulations, too, Jeremy!

Of course, many of your critics envy your great success and keep nagging about problems you will encounter when implementing your Brexit strategy. Industrial investments, already declining at an alarming rate, will dwindle even more rapidly. Large parts of the automobile industry, which depend on flawless supply chains, will move to Germany and other European countries. Head Quarters of many international companies will prefer Dublin or Amsterdam. Labour shortages will haunt many organisations, especially in the service and health sector. Serious conflicts will threaten peace in Northern Ireland again. Scotland’s motivation to leave the Union will strongly increase. The money for all the beautiful presents you promised during your campaing will not be there. After all, the net payments to the EU are many times lower than you said: you tactically forgot to include agricultural payments from the EU to the UK, for example.

These critics tend to forget two important things. First, they seem two assume that Brexit was and is your main political goal. It is not. Your political goal is to collect power, as much power as possible. Brexit is not your first goal. Brexit is your means to your end. Second, they seem to assume that you have a Brexit strategy, but you haven’t. You certainly have a beautiful collection of Brexit slogans and these were exactly what you needed until today. The slogan “GET BREXIT DONE” was more than brilliant, but you can only admit that you do not know at all what it means. The same for “GETTING BACK CONTROL”: psychologically superb as it refers to basic human needs and fears. Who does not want more control? The critics will ask: “control over what, for whom, etc.?”, but these are irrelevant questions. The important thing is that you managed to strike exactly the right chord in large parts of the UK population with the right political result: Boris PM with a large majority, Boris getting back control.

Now that you have secured your power position, you can get to work and even think about how to get Brexit done. I wish you lots of success during the 2, 5 or 15 years this will take.

Sincerely,

Reinier de Man

 

 

 

Brexit Negotiation Errors

A Harvard Professor

In December 2018, Deepak Malhotra, a Harvard Business professor and expert on negotiation, wrote an interesting article in the New York Times opinion section: “I’m an expert on Negotations and I Have Some Advice for Theresa May”. He quoted his own article, written in 2016 not long after the Brexit Referendum, in which he addressed basic negotation errors and predicted what could happen next as a result:

“The EU might come to the conclusion that since any deal is going to fall short of the extreme promises made in the UK, it is not worth giving any special concessions at all. I hate to say it, but this is precisely where we are today.” [1]

His prediction was 100% accurate. In his 2018 letter to the editor he addresses May’s basic negotation errors: ignoring the ‘red lines’of her negotiations counterpart and “her refusal to manage expectations from the beginning”. Rather optimistically Malhotra concludes: “It may not be too late for the prime minister to rescue the negotiation process. But to do so, she must first stop negotiating like an agent and start negotiating like a mediator.” [1]

Winning is the Game – Losing is the Result

I tend to fully agree with Malhotra on this conclusion, but only on one condition: it only makes sense in case May and her government really want to negotiate based on a clear understanding of the need for negotiating. I am afraid this understanding is completely absent. Nothing in the development between the 2016 referendum and today is pointing at even the slightest sign of a willingness to negotiate. All the games point at one thing: winning. May has been fighting on many fronts: UK versus EU, Conservatives against Labour, May against hardliner Brexiteers, May against her Ministers and finally Government against Parliament. She has lost 99% of all fights, but still it is difficult to discover any real trend towards negotiation and consensus building.

My Dissertation (1987): I could not believe what I heard

Of course this is nothing unexpected. Reading about the unbelievable Brexit tragedy, I had to think about my dissertation (1987) for which I studied policy processes in both the Netherlands and the United Kingdom. It was about the formation of energy policy, the use of technical and economic information and styles of negotiation. After studying our Dutch debates on nuclear energy, energy saving and low energy scenarios, I took the ferry to Harwich and travelled through the UK to interview key people in policy debates and policy formulation during the early 1980s. The questions in the UK policy debate were not too different from the questions discussed in the Netherlands. My ‘zero hypothesis’ for my UK interviews was that I would find processes in the UK similar to those in the Netherlands. No hypothesis could have been more naïve. In many interviews, I could not believe what I was hearing. Whereas in the Dutch debates there were continuous attempts at bridging divergent views and interpretations, the UK landscape of positions remained fragmented. In the Netherlands, relevant minority positions were taken seriously. In the UK, minority positions simply lost against majority positions.

British Style Majority Rule

In my dissertation, I wrote about the forecasts in the low energy debate:

“The British style in the low-energy debate caused a relatively fast institutinal reassessment of energy forecasts. … .. …. (T)he debate was highly effective. It could be effective because it did not entail extensive negotiation procedures involving powerful minorities, such as were seen in the Netherlands and in Western Germany. In this respect, the energy forecasting case is just an example of the effectiveness of majority rule politics versus the time-consuming procedures in countries which organize their political decision making on the basis of the proportionality principle.
On a different level however, this British style may prove highly ineffective, as it does not solve any of the underlying societal conflicts.” [2]

Negotiation Skills Deficiency Genes

Today, 32 years after I defended my dissertation, not too much has changed in the UK policy tradition. Governing by simple majorities is still in the UK’s political genes. It may still work in certain situations to a certain extent, but its limits are becoming painfully visible, not only because of the gradual breakdown of the UK two party system and the imminent crisis in the conservative party. Governing by simple majorities was not any realistic option after the Government lost its majority in parliament after May failed to win the 2017 elections, which were meant to strengthen her political basis.

Majority rule politics does not provide solutions for the UK’s complex policy issues today that intrinsically require superior negotiation skills, including skills for creating majorities in an increasingly fragmented political landscape. Such skills are scarce among the current elite.

Moreover, in the area of trade relations, skills that may have existed before the UK joined the EU are completely gone.  At the time of the Brexit decision, the UK did not have any trade negotiator. Already in 2017, the Norwegian prime minister said:

“We do feel that sometimes when we are discussing with Britain, that their speed is limited by the fact that it is such a long time since they have negotiated.” [3]

The UK has a political culture that does not foster negotiation skills. The present political elite is therefore completely incompetent to deal with their huge tasks ahead. In principle, the problem could be solved by sending all top politicians to a 10 day course with professor Malhotra at Harvard. But so long as the absence of elementary negotiation skills is not being recognized as a problem, this will remain sheer phantasy.

May 24: Exit May

Finally on May 24, May announced her exit. It was not surprise at all. Another scenario would not have been possible. It was clear from the outset, on the basis of a very small set of parameters that her strategy was bound to fail. In her own party, she did not have any majority of any plan that could have been accepted by other parties that were essential to create a majority. By moving into the direction of the radical Brexiteers, she would lose support from Labour and others. By moving into the direction of less radical voices in Labour and elsewhere, she would lose support in her own party. There was no other scenario possible. She should have resigned right after the 2017 elections or she should have chosen a completely different role from that moment on, a mediating role (see above) in which all responsibilities for the outcome of the negotations should have been transferred to the political parties. But,  in the UK context, this may be a far-fetched illusion.

Postscript December 2019: Boris wins

Boris Johnson’s ample majority has restored a situation that British politics can much better handle. Johnson has a majority now. Johnson can rule, and even deal with some dissidents within the Tory ranks. There is no need for complicated coalitions and negotations between British parties. It’s one party rule as usual again. However, the government will have to negotiate its relationships with the EU from the position of the weaker party. Negotation skills remain essential. 

References

[1] Deepak Malhotra, I’m an Expert on Negotiations, and I Have Some Advice for Theresa May. Maybe there’s still hope. NYT 20 Dec. 2018. https://www.nytimes.com/2018/12/20/opinion/brexit-theresa-may-negotiations.html

[2] R. de Man, Energy Forecasting and the Organization of the Policy Process, Disertation, Amsterdam 1987  https://rdeman.nl/oldsite/download/dissertatie1.pdf

[3] Norwegian prime minister Erna Solberg says long membership of EU has left Britain without key skills for successful trade talks. The Guardian, 5 Jan. 2017, https://www.theguardian.com/politics/2017/jan/05/uks-lack-of-negotiating-experience-may-lead-to-very-hard-brexit