Engeland, Wales en Ierland 1979 (bijna 2500 km)
Mijn eerste grote fietstocht maakte ik op een in Engeland gekochte Peugeot vanaf Londen naar Wales door Ierland en terug door Wales en Engeland. Op deze pagina nog iets meer informatie (voor zover ik die nog heb in 2024).
Engeland en Ierland 1988 met Petra
Petra en ik fietsten door Engeland en Ierland in 1988. Ik heb hier nauwelijks meer informatie over.
Noord Engeland met Hans (2008)
Met mijn zoon Hans maakte ik een korte tocht door Noord Engeland in 2008. Zie hiervoor deze pagina.
Noord Engeland en Schotland 2010 (rond 600 km)
Dit was mijn eerste fietstocht alleen na de vijf fietstochten met mijn zoon Hans. Ik was toen 61 en ik ging in de eerste dagen van juni in mijn eentje fietsen. Ik had een piepklein tentje bij me, dat helaas niet tegen het Britse weer bestand bleek. Het was een mooie fietstocht vanaf de ferry van Newcastle naar het Noorden langs de kust met een bezoek aan Holy Island net iets ten Zuiden van Schotland. Door het gebied van de ‘Borders’ gefietst langs mooie bossen en velden waar de meidoorns in volle bloei stonden. De fietspaden waren niet overal van fantastische kwaliteit, meer voor mountain bikes dan voor een toerfiets. In de North Pennines door oude mijngebieden en over mistige heidevelden gefietst. Tenslotte een stuk langs Hadrian’s Wall terug naar Newcastle. Een tocht van 7 etappes door Engeland en Schotland van 600 km. Het was de generale repetitie voor veel langere tochten in de jaren hierna.
LEJOG (End to End, 2011-2012, 2326 km).
Ik heb die tocht in twee etappes gemaakt, totaal 2326 km (2011 en 2012). Het eerste deel in 2011 (Van Lands End naar Doncaster en dan via Hull naar huis) en het tweede deel in 2012 (eerst naar Hull en dan van Doncaster naar John O’Groats en nog door naar Orkney. Ik heb de route van Phil Horsley gevolgd: (Phil Horsley, Land’s End to John O’Groats – The Great British Bike Adventure, Cordee, Hinkley, 1996, corrected second edition 2009), met uitzondering van mijn omweg via Doncaster en Hull (Boot naar en van Rotterdam Europoort). Ik nam het vliegtuig naar Bristol, de trein naar Penzance en dan nog een stukje fietsen naar Land’s End. De route door Cornwall is erg zwaar als je niet de zelfmoordroute over de snelweg neemt tenminste: voortdurend afdalen naar badplaatsen en dan weer omhoog bovenover de rotskust.
Mooie tocht op de grens van Wales en Engeland. De routes langs (en deels door) de grote steden van Engeland (Bristol, Liverpool/Manchester) is niet altijd om vrolijk van te worden. De tweede helft van Noord Engeland naar John O’Groats vond ik veel aangenamer. Het is een heel goed idee om via Ardrossan naar Arran over te steken en zo de grote stad Glasgow te omzeilen. Na een pittige tocht over het eiland Arran oversteken naar het schiereiland Kintyre en verder naar Oban. Vanaf Ballachulish niet de hele route op de gevaarlijke A82 blijven rijden, maar bij Corran het water oversteken en van de A861 naar Stronchreggan en het pontje bij Camusnagaul fietsen. Dit pontje naar Fort William gaat niet vaak, dus goed plannen.Vervolgens een prachtige route langs het Caledonian Canal en de bekende Lochs zoals Loch Ness van Fort William, Fort Augustus en dan naar boven naar Drumnadrochit
Als je vervolgens de route via Black Isle kiest naar Cromarty (pontje naar Nigg), hoef je ook niet langs grote wegen naar en door Inverness. Ik ben vervolgens langs de Oostkust over de A9 naar Helmsdale gefietst, eerlijk gezegd een levensgevaarlijke route, die ik niet kan aanbevelen. De route van Helmsdale naar Melvich is een van de mooiste wegen die ik ooit gefietst heb. Vandaar is het niet ver meer naar John O’Groats. Ik fietste daarna nog via de ferry Gills- St Margaret’s Hope naar Orkney. De terugtocht vanaf Orkney was nog een hele onderneming: Ferry van Stromness naar Scrabster bij Thurso. Trein van Thurso naar Inverness (een van de mooiste treinroutes van de UK), trein naar Edingburgh, trein naar Newcastle, ferry naar IJmuiden en dan nog 50 km fietsen naar Leiden. Foto’s op http://www.rdeman.nl/photos/index.php?/category/27 (user=gast password=opbezoek)
Rondje Ierland (873 km in 2013).
Ik nam het vliegtuig naar Belfast. Leuke tocht door Noord Ierland naar County Donegal. Over Lough Swilly van Buncrana de pont naar Rathmullan en dan door prachtige natuurgebieden zoals Gleveagh National Park richting Arranmore, waar ik door misverstanden de pont heb gemist (bordjes stonden alleen in Gaelic) en tenslotte in Dunglow (An Clochan Liath) overnacht heb. Schitterende tocht door het ruige land ten Westen van Donegal.
Hartelijke ontvangst in mooi hostel in Derrylahan. Van daar via Donegal en Coolaney (niet ver van Collooney!) naar Westport. Verder een mooie tocht via Louisburgh naar het schitterende Connemara, waar ik in een getikt hostel (Letterfrack) in een schitterende omgeving, gerund door dames die ergens in de jaren zeventig waren blijven steken. Badkamer met knipperende kerstverlichting was toch heel apart. Vanaf het Zuiden van Connemara in Rossaveel de boot naar het kleinste Aran Island (Inisheer) genomen.
Daar is een prachtig hostel. Schitterende locatie. Van het eiland af met de boot naar Doolin, in de jaren 70 nog een onbeduidend plaatsje met boeren en vissers, nu een toeristisch centrum. Folklore is hier business geworden. Van Doolin een prachtige tocht langs de kust, inclusief de beroemde Cliffs of Moher. Tegenwoordig veel asfalt, parkeerterreinen, restaurants, etc. , maar nog steeds mooi. Verder langs volgebouwde toeristendorpen als Lahinch, niet echt mooi meer tegenwoordig. De terugweg ging via Ennis naar Limerick, waar ik de trein naar Dublin nam. Terugvliegen van Dublin.
Foto’s op http://www.rdeman.nl/photos/index.php?/category/25 (user=gast password=opbezoek)
Frankrijk en Engeland (1389 km in 2015)
Van 13 tot 26 juni fietste ik vanaf Vlissingen naar Zeeuws Vlaanderen en België, waar ik nog een stukje trein nam vanaf Knokke tot De Panne, vlakbij de Franse grens. Vandaar fietste ik naar Normandië, wel met een grote boog om Calais om niet in de ellende van vluchtelingen over het Kanaal terecht te komen. Het eerste stuk van Normandië met de krijtrotsen waar de impressionisten zo van hield, was prachtig. Op een andere manier het tweede stuk van Normandië ook, met de landingsplaatsen van de geallieerden en de onmetelijke kerkhoven van Amerikanen, Canadezen en nog veel meer, waaronder ook honderdduizenden Duitsers natuurlijk. In Cherbourg eindigde mijn Franse tocht. Hier stak ik over naar Poole.
De tocht door Engeland, vlak langs Bristol en dan naar het Oosten, even ten Noorden van Londen, naar Harwich, was voor een deel best leuk: hier en daar mooie fietspaden langs kanalen en over oude spoortracés door de vaak schitterende country side, af en toe een leuke pub met lekker bier, maar lang niet alles was leuk: veel vieze steden met gevaarlijk verkeer, slechte B&B’s en meestal erg slecht eten. Die vakantie besloot ik nooit meer in Engeland te gaan fietsen, gewoon te druk, te vies en te gevaarlijk. Ik had in Engeland ook nog een probleem dat meer aan mezelf lag dan aan Engeland. Ik gebruikte de navigatie van mijn telefoon, waarvan de batterij daardoor te snel leegliep. Als mijn telefoon niet werkte, kon ik niet navigeren en ook niet bellen met alle problemen van dien. Afgezien hiervan, is een telefoon ook geen goed instrument om van te voren de route te plannen. Toch duurde het tot 2017 voordat ik een goede Garmin heb gekocht. Daarna zijn dat soort problemen ook niet meer voorgekomen.
Rondje Schotland (1428 km in 2017)
Ik had oorspronkelijk het plan om LEJOG nog een keer, evt. via een iets andere route maar dan in één keer) te fietsen. Bij de voorbereiding zag ik weer de problemen in en bij de grote Engelse steden, de slechte en soms gevaarlijke wegen, de smerigheid van Engelse steden. Ik besloot het dus bij Schotland te houden. De tocht begon in Glasgow (daarheen met eerst boot naar Newcastle en dan trein naar Glasgow). Vanaf Glasgow naar het Zuidwesten: via Ardrossan naar Arran en dan een stuk dezelfde route als in 2012 in het kader van LEJOG naar Oban. Deze keer niet richting Ballachullish en Inverness maar met de boot naar Castlebay op Barra, het Zuidelijkste bewoonde eiland van de Outer Hebrides.
Er zijn combinatiekaartjes voor de boot verkrijgbaar, bijvoorbeeld van Oban naar Ullapool via de Outer Hebrides voor maar £ 29,90, inclusief twee bootverbindingen tussen de Hebriden https://www.calmac.co.uk/hopscotch-8-barra-uist-harris-lewis . Overnachting in Dunard Hostel. De Hebridean Way (NCN 780) vrijwel geheel gereden met overnachtingen in de simpele maar sfeervolle hostels van de Gatliff Trust: Howmore, Berneray en Reinigeadal. Er zijn pittige bergen op deze route. Ik had dagen met meer dan 1250 meter klimmen. Van Stornoway de boot naar Ullapool.
Van Ullapool naar Scourie (B&B) en dan langs de prachtige Noordkust naar Durness en Tongue (hostel). Vanaf Tongue schitterende route door de uitgestrekte heidevelden en heuvels 
naar Lairg (hotel), via NCN 1. NCN 1 voortgezet naar Inverness via Black Isle (met het Nigg-Cromarty-pontje, dat alleen in de zomer vaart). Vanaf Inverness vele kilometers over NCN 7, helemaal tot Callander. Het is een prachtige route met als enige nadeel dat die grote stukken parallel aan de A9 loopt. Er zijn verder nauwelijks wegen in dit gebied. Hostel in Slochd (waar je prachtig kunt wandelen) en B&B (Balsporran) vlakbij de Drumochter Summit (462 m, het hoogste punt van deze tocht). Overnachting in Callander (hostel) en dan via kleinere wegen en fietspaden naar Dunblane en Stirling. Vanaf daar met NCN 76 naar Edinburgh (hotel). Met de trein naar Newcastle en dan met de boot naar IJmuiden. Fietsen naar Leiden.
Foto’s op http://www.rdeman.nl/photos/index.php?/category/227 (user=gast password=opbezoek)
Outer Hebrides 2024 (626 km)
Tussen 21 mei en 7 juni 2024 fietste ik nog eenmaal het mooiste stuk van mijn fietstocht uit 2017: de Outer Hebrides van Zuid naar Noord en een heel klein stukje door de Highlands. Mijn fietstocht begon op 23 mei in Oban en eindigde op 4 juni in Bonar Bridge. Afgezien van de fietstocht van Leiden naar IJmuiden en terug vond de rest van de tocht met boot- en treinverbindingen plaats: boot IJmuiden-Newcastle, trein via Glasgow naar Oban. Bootverbindingen Oban-Castlebay (Barra), Ardmhòr-Eriskay, Berneray-Leverburgh en Stornoway-Ullapool. Vervolgens treinverbinding Bonar Bridge – Newcastle (via Inverness en Edinburgh). Terug met de boot van Newcastle naar IJmuiden. Voor een blog over deze tocht, zie hier.
Het leeuwendeel van de tocht bestond uit de Hebridean Way, de tocht die de meeste fietsers op de Outer Hebrides maken. Van Oban nam ik de boot naar Castlebay op Barra. Daar fietste ik nog even naar het Zuiden, naar het met een dam aan Barra verbonden eilandje Vatersay (Bhatarsaig), naar het officiële begin van de Hebridean Way. De route was grotendeels gelijk aan die van zeven jaar eerder, inclusief de overnachtingen in het Dunard-hostel op Barra en de mooie Gatliff-hostels van Howmore, Berneray en Rhenigadale (Rèinigadal), waar ik wel iets langer verbleef dan de vorige keer. Deze keer fietste ik, met een stop bij Callanish, helemaal naar het eindpunt van de route, Butt of Lewis, bij de vuurtoren. Niet ver daarvandaan overnachtte ik in een B&B en fietste naar Stornoway voor de boot naar Ullapool. Na nog één overnachting in de Highlands (in Altnacealgach) bereikte ik het eind van mijn Schotse fietstocht in Bonar Bridge, aan de spoorlijn naar Inverness.
Een paar praktische aanwijzingen
Vergeleken met 7 jaar geleden is het er wel drukker geworden. Het verdient aanbeveling om alle ponten bij de Hebrieden van te voren via de website van Calmac te reserveren. Ze kunnen, zelfs voor fietsers, volgeboekt zijn. De vroegere Hopscotch tickets bestaan niet meer. Je moet zelf het combinatieticket samenstellen, nog steeds goedkoop, nu £ 36,35 (was £ 29,90) . Het verkeer is drukker geworden en de meeste prijzen zijn schrikbarend gestegen. De bedden van de Gatliff-hostels zijn nog goedkoop (£20 per nacht). Andere hostels rekenen vaak meer dan £ 35. B&Bs en hotels zijn erg duur geworden, vaak meer dan £ 100 per nacht. Restaurants zijn er niet veel en als ze er zijn, moet je vaak reserveren. Hier en daar zijn grote Coop-supermarkten, op vrij grote afstand van elkaar. Ze gaan meestal niet voor 9 uur open. Vooral in Lewis moet je er rekening mee houden dat de zondagsrust strikt wordt gehandhaafd: geen winkels open. Treinen reserveren gaat erg goed via de websites van Scotrail en LNER (Newcastle-Edinburgh), inclusief het reserveren van een vaak verplichte fietsplaats. Reserveer niet te vroeg, want dan zijn goedkope tickets en fietsreserveringen nog niet verkrijgbaar: het lijkt dan of alle fietsruimte al volgeboekt is.
