Naar Naturalis

Petra en ik leven in isolatie. Omdat het internet prima werkt, betekent isolatie nog geen isolement. Wij skypen en zoomen er lustig op los. Daarnaast hebben we af en toe een kort gesprek over de heg met de buren. Maar dan is het eindelijk zo ver dat we even losbreken uit deze gevangenis. We gaan naar Naturalis! Ik volg, inmiddels nu ook via Zoom, een fotocursus. De opdracht voor deze week is ‘architectuur’: maak een fotoserie van één gebouw van verschillende standpunten met verschillende belichting. De gunstigste tijd ligt vlak voor zonsondergang, het zogenaamde ‘golden hour’.

Naturalis met groothoek

Na het avondeten drinken wij een kopje koffie. Dan lopen wij naar de auto, die al geruime tijd bij ons huis werkloos staat. Wat een heerlijk gevoel! We stappen in Petra geeft gas. Ik mag gezien mijn omstandigheden even niet rijden. Ik voel mij de koning te rijk als we de rondweg inslaan. Er is vrijwel niemand op de weg. Het is mooi weer. De zon staat laag maar schijnt nog behoorlijk fel. Er is geen wolkje aan de lucht. We rijden door de tunnel bij het station en dan rechtsaf naar Naturalis.

Bij Naturalis is parkeren geen probleem. Er is vrijwel niemand. Petra zet de auto aan de zijkant van het gebouw. Ik pak mijn cameratas. Het statief laat ik maar in de auto. We lopen naar de goed belichte voorkant van het gebouw. Ik schroef de groothoeklens op mijn camera en maak een paar foto’s. Dan wil ik de standaardlens er weer op zetten, maar dan is mijn tas weg.

Prachtige architectuur

Petra heeft begrepen dat zij een belangrijke rol kan spelen: zij draagt mijn tas. Ik maak foto’s uit verschillende standpunten met verschillende objectieven. Dan zie ik dat ik niet de enige fotograaf ben. Een andere fotograaf heeft wel een statief meegenomen en maakt er, zo te zien, serieus werk van. Een voorbijganger, die zijn hond even komt uitlaten, vraagt Petra op gepaste afstand wat er hier aan de hand is. Petra zegt dat de fotografen voor hun fotocursus plaatjes aan het schieten zijn. Voor mij geldt dat, maar voor de andere fotografen (er is er nog één bijgekomen) weet ik het niet. Ik ontdek prachtige details en zie nu pas hoe mooi het gebouw is. Heel mooi zijn de doorkijkjes door het nieuwste gedeelte van het gebouw.

Doorkijkje

Door de mooi gevormde ramen aan de voorkant kijk je naar de patronen die door de ramen aan de andere kant van het gebouw gevormd worden.

 

Op een bepaald moment lig ik op de grond van de fietsenstalling omdat ik denk dat het een leuk standpunt is. De foto mislukt en ik kom alleen met heel veel moeite weer overeind.

Langzaam zakt de zon en gaat onder. Ik maak nog een laatste foto van de brandende straatverlichting en daarachter het mooie gebouw.

Dan rijden we door de lege nu iets donkerder straten naar huis. Het was een mooi bezoek aan Naturalis. Een uitje om niet snel te vergeten.

 

Klik hier voor een fotoserie

 

____

Print Friendly, PDF & Email

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *