Het ijsvogelplekje
Afgelopen week vrijdag had ik mijn collega-vogelaar Arthur uitgenodigd om eens een kijkje te nemen op de Strengen en vooral om daar de ijsvogeltjes te zoeken om op de camera vast te leggen. We liepen van ons huis in minder dan een kwartier naar dit prachtige plekje aan het water vlakbij de molen. Het duurde niet lang of het eerste ijsvogeltje ging, zoals altijd, op één van de dode takken aan de overkant zitten. Vanaf dat uitkijkpunt kan hij zo het water in duiken om een visje te bemachtigen.
Dat hebben we ze al vaak zien doen. De ijsvogel vloog weer door naar een andere plek, misschien wel op Koudenhoorn of misschien ook wel dichterbij aan onze kant, waar je ze wel af en toe kunt horen maar nooit zien. We besloten maar eens weg te gaan. Er vloog op dat moment nog één ijsvogeltje van rechts naar links over het water. Zijn oranjebruine borst vormde een contrast met het grijze water en de grijze lucht.
Een prachtig rondje
We liepen nog even het bekende rondje over dit eiland. Aan de linkerkant vooral riet en wilgen, aan de rechterkant heel veel struiken, boompjes en ook dode bomen.
Niet lang geleden zag ik er blauwborstjes. Een prachtig gebied, waar de natuur de vrije hand heeft. Niets is hier gepland (dachten we toen nog), alles is hier spontaan. Opvallend waren nu de prachtige rode bessen, waarschijnlijk meidoorn. Na dit pad ter linkerzijde van de brug bij de molen kom je bij het strandje waar in de zomer veel gezwommen en gezond wordt. Echte sportievelingen zie je er nog wel zwemmen, soms met opblaasbaar oranje kussen achter zich aan als waarschuwingsboei. Voorbij het strand namen we het pad aan de rechterkant van het eiland.
Aan de linkerkant veel riet, groot hoefblad en wilgen, aan de rechterkant een prachtig bos waar heel veel bomen, ooit omgewaaid, vooral horizontaal groeien. Hier zag ik laatst nog staartmeesjes en een enkele bonte specht. In de zomer stikt het van allerlei zangvogels zoals zwartkop en zanglijster. Ook zat er deze zomer een grauwe vliegenvanger.
Snel hadden we het hele rondje gelopen – het is eigenlijk een heel klein gebiedje – en we wierpen nog een laatste blik op onze ijsvogelplek. We hoorden er één maar zagen hem niet. Dat gold zeker ook voor de uiterst luidruchtige Cetti-zanger die zich niet ver van ons in het riet verstopt had.
Op de terugweg spraken we nog met iemand die niet allen kramsvogels had gezien maar zelfs ook een bladkoning. Die zouden we de volgende keer maar moeten zien.
Wel even schrikken …
Op maandag kreeg ik een verontrustend berichtje op WhatsApp van Renée (“gepassioneerd vogelaarster” staat in haar profiel), dat een groot stuk van de Strengen kapot was gemaakt. Ik ging zelf maar eens kijken. Ik wist dat er plannen waren om hier en daar op de Strengen waterplassen aan te leggen. Dit zou daarvan de voorbereiding zijn. Wat ik aantrof, was om te huilen. Waar ik in het voorjaar blauwborstjes zag, waar onlangs een havik bovenin een oude boom zat en waar de vuurrode bessen aan de struiken zaten, zag ik een bruingrijze vlakte met diepe sporen van zware voertuigen. Vrijwel alle begroeiing was verwijderd. Een van de mooiste plekjes in mijn omgeving was volledig verwoest.
Als alles volgens plan verloopt, komen hier een aantal waterplasjes. Het zou best kunnen dat daar mooie natuur zal ontstaan. Wie weet, fotograferen wij volgend jaar daar de roerdompen, bijzondere futen of lepelaars. Tot die tijd zal ik het mooie ruige gebiedje missen.
Voor een presentatie over de mooie Strengen, voordat de bulldozers kwamen, zie deze pagina.
Ik wond me in januari 2018 al op over de waanzinnige ontwikkelingsplannen van de gemeente Teylingen en de provincie Zuid Holland. Zie bijvoorbeeld deze blog over "beleidshallucinaties".
P.S.
De Strengen is een laatste overblijfsel van de Zuidrand van de voor een groot deel afgegraven Zwanburger polder, net zoals Koudenhoorn. Koudenhoorn was eerst een weinig aantrekkelijke ruige vlakte. Een gedeelte werd recreatiegebied en in een ander gedeelte werd ‘natuur’ ontwikkeld. Het prachtige water dat door het Oostelijke deel van Koudenhoorn loopt, is gewoon achter de tekentafel verzonnen. Op een bankje aan de oever van dat water zit ik soms uren lang te kijken naar prachtige ijsvogels. Je zou kunnen zeggen dat een deel van de Strengen tot nu toe nog niet ‘ontwikkeld’ was. Er groeide van alles en er vlogen de meest bijzondere vogels. Dit deel was spontaan ontstaan. Dat was natuurlijk niet de bedoeling van de ambtenaren en ingenieurs. Het wordt nu door geplande ‘natuur’ vervangen. Wie weet, wordt het mooi. Voor de ontwikkeling van het Joppe en de daaraan grenzende gebieden zie deze presentatie.
Dat is triest Reinier ! Maar misschien toch goed om dit uit te zoeken ? Wat is de beheerder ( gemeente ? ) daar verder van plan ? Er zijn misschien meer van dit soort kleine plekjes die nog op tijd gered kunnen worden . Ik kan je helaas niet bijstaan op dit moment , teveel zorgtaken…
Het is een plan van de gemeente Teylingen. Eerder hebben wij bij ons in de buurt enkele rampzalige elementen weten tegen te houden, maar de ‘verbetering’ van de Strengen is in het plan blijven staan. Het trieste is, dat het nergens voor nodig is. Waarom natuur ontwikkelen, waar die er al is? Bovendien gaat het om een heel klein gebiedje, waar ze veel te veel plannen mee hadden. De plasjes die ze nu aan gaan leggen, hoeven niet per se een ramp te zijn. Er komen zeker weer allerlei vogels en planten. Maar niemand heeft hier om gevraagd. Alle wandelaars die ik tegenkom, reageren met verbijstering: waarom iets ontwikkelen wat al zo mooi is?
Het is triest, in triest, dat er mensen zijn die zo’n stukje ongerepte natuur kapot maken onder het mom van verbeteren. Zij, de gemeente Teylingen en hun vrienden van Arcadis, willen de natuur naar ons toe brengen, maar dat doe je toch niet met bulldozers! Elke bulldozer laat een spoor van vernieling achter! ZONDE!!
Ik had de hoop dat de Coronacrisis de gemeentekas al had geplunderd, maar blijkbaar is er nog geld voor deze onzin….
Ik wil dit wel relativeren. Je kent zeker de mooie Polders Poelgeest, een natuurgebied dat in 2007 als compensatie is aangelegd voor het bouwen van de Oegstgeester wijk Poelgeest. Bij de omvorming van de polder naar natuurgebied werd het hele terrein met bulldozers bewerkt, voordat het waterpeil verhoogd werd. Ga eens in Poelgeest kijken en je zult zien dat bulldozers soms hele mooie natuur kunnen creëren. Nu maar hopen dat we volgend jaar over de Strengen ook zoiets positiefs kunnen schrijven.
Heel mooi geschreven Reinier! Wat ook erg jammer is is dat er geen aankondiging was.Dan had ik nog even een laatste rondje kunnen lopen om ” afscheid ” te nemen en wat foto’s te maken. Toen ik aankwam was het spektakel al in volle gang…
Het was De plek om even te zijn,tot rust te komen en te genieten. Je ogen over te laten glijden. Ik weet er verder nog niet zo goed mee om te gaan maar wat een gemis..