Jarenlang stond er elke week zo’n mooie verantwoord papieren zak voor de deur met daarin verantwoorde, biologisch verbouwde groentes. Voordat ik hier iets negatiefs over schrijf, laat ik voorop stellen dan het leuk was. We hebben de meest vreemde met uitsterven bedreigde groentes leren klaarmaken en eten. Dan weer stonden er schorseneren op het programma, koolrabi’s of andere vreemde knollen en wortels. Dan waren er de heerlijkste biologische tomaten waarbij de standaardtomaat letterlijk en figuurlijk verbleekt. Wortels met bonte kleuren en malse sla waren mijn favorieten.
Toch ging er iets grondig mis. Elke week stond er weer zo’n pakket met de meest onmogelijke samenstelling met spullen waar je helemaal geen behoefte aan had. Dat had wel het voordeel dat we minstens vier soorten pompoensoep en drie soorten bietensoep hebben leren maken. Soms gebruikte ik tegen beter weten in de groentes in gerechten waar ze echt niet in thuis hoorden. Ik zal het vieze gezicht van Petra nooit vergeten toen ik een forse hoeveelheid paksoi door de spaghetti had gedonderd. Dat dus nooit meer. Inmiddels had ik de bloemkool en spruitjes op de zwarte lijst gezet maar kreeg daarvoor dan alternatieven waar ik niet altijd blij van werd.
Het resultaat laat zich raden. Elke week belandde 40 tot 50% van de zorgvuldig verbouwde groentes in de biobak. Wij leverden steeds meer mooie biologisch verbouwde grondstoffen aan de compostindustrie. Tijd voor een simpele ecobalans, waarbij ik er voor het gemak van uitging dat gemiddeld 45% van de biologische groenten in de afvalbak belandde, dat de milieubelasting van bio-groente 80% is van normale groente (ja, bio heeft niet alleen maar voordelen) en dat biogroente 20% duurder is dan niet-bio. Als je ons biopakket-scenario vergelijkt met regelmatig naar Albert Heijn gaan om daar afgemeten hoeveelheden te kopen (waarvan 40% biologisch, want daar is voldoende van te krijgen), dan kom je op de volgende getallen uit: milieubelasting zonder groentepakket daalt met 20% en de totale kosten dalen met 30%. Een droevig win-win-verhaal, maar eigenlijk wel logisch. Weggooien is nooit goed voor het milieu en nooit goed voor de portemonnee.
Ik ga nu meerdere malen per week naar Albert Heijn en profiteer met mijn bonuskaart van mooie aanbiedingen. Mijn inkoopgedrag draagt bij aan duurzaamheid zolang ik me maar niet laat verleiden door ‘twee-voor-de-prijs-van-één’-aanbiedingen. Zulke aanbiedingen stimuleren weggooigedrag en meer kopen dan je nodig hebt. Supermarkten willen je graag laten geloven dat ongeremd consumeren duurzaam kan zijn. Trap daar niet in.
_____
Zo’n bio-pakket kan ook leuk zijn, zie bijvoorbeeld mijn verhaal over de Etrog.
